’s Ochtends fiets ik altijd een paar honderd meter om. Dit doe ik speciaal zodat ik een stukje van de Van Deinselaan mee kan pakken en dan via het Diekman terrein verder kan gaan. Het is misschien een beetje ziek om speciaal om te fietsen zodat je een braakliggend terrein kunt aanschouwen maar wanneer je er overheen fietst proef je op één of andere manier het voetbalverleden. Als je het terrein van Sportclub op gluurt zie je nog wat stoeltjes uit het stadion en natuurlijk de stadionklok. Het trainingsveld ligt er nog onveranderd bij en de ingang van het terrein is nog steeds hetzelfde. Daarnaast zijn er nog alle herinneringen die er liggen.
Kortom het Diekman stadion bestaat nog steeds. Het is daarom erg jammer dat de plek niet wat mooier wordt aangekleed om het de eer te bewijzen die het verdient. Ik neem aan dat het terrein ooit opnieuw wordt ingericht. Ik hoop dat de architecten en planologen dan beseffen wat voor speciaal stukje grond ze onder handen mogen nemen en dat ze in de nieuwe situatie het gevoel en historie van het oude stadion kunnen overbrengen.